Ga je mee lunchen? Long time no see.
Een gewone lunch bij La Place
Een cliënt, ik noem hem Fahid, die 1 jaar geleden een NLP training bij mij had gevolgd vroeg of ik met hem wilde lunchen. Oke prima.
Ik kwam aan bij La Place: "Hey hoe gaat het?" "Wat doe je nu?" "Wat wil jij eten?" Small talk op omgevingsniveau. Fahid kwam oorspronkelijk uit Irak en was christen.
Een ongewoon gesprek over god en hypnose
Het gesprek ging al gauw de diepte in en hij vroeg mij wat hypnose precies inhield. Hij had gehoord dat ik hypnotiseur ben. "Met hypnose kan je de emoties van een depressie of trauma afhalen op het moment dat het ooit is ontstaan waardoor je in het hier en nu er niet meer door geplaagd, getriggerd wordt" zei ik.
Fahid zei: "Ik doe dat met behulp van God. Ik was al een tijd bezig om een manier te vinden om met mijn trauma's van vroeger om te gaan.
Ik heb al jarenlang een droom dat ik achter de deur sta en de deur dicht duw en op slot draai omdat mijn moeder er aan komt om mij in elkaar te slaan. Ik was toen een jaar of 6.
Toen ik 8 jaar was draaide ik de deur weer op slot en schreeuwde ik: Ik haat je, ga weg! Ik heb mijn moeder al die jaren gehaat en was heel boos op haar." vertelde hij. "Op een dag vroeg ik aan God wat ik moest doen om niet meer elke keer die droom opnieuw te herbeleven." "Ik kreeg de boodschap door dat ik mijn moeder moest vergeven. Vergeven? . . . . . . "Moeder ik vergeef je". Zei Fahid.
Fahid vertelde dat de droom nog steeds bijna iedere nacht voorbij kwam en hoe hij daar als klein jongetje bang achter die deur stond. Hij richtte zich opnieuw tot God en zei: "Ik begrijp het niet. Ik heb mijn moeder vergeven maar zie nog steeds dezelfde nachtmerrie. "Je moet jezelf knuffelen als klein jongetje" kreeg hij door. Nadat hij dat gedaan had bleef de droom weg.
"Wow" zei ik. "Dat zijn twee hele belangrijke stappen in hypnose!" "Vergeven en jezelf knuffelen waardoor er heling plaatsvindt."
Niemand woont gratis in mijn hoofd
Ik kreeg nog meer levenslessen mee. Fahid zei: "Als je iemand niet vergeeft ben je gek." "Waarom?" vroeg ik.
"Je laat toch niet iemand gratis in je hoofd wonen?" zei hij.
Vergeven en vergeven
Fahid had in zijn leven veel meegemaakt en zocht naar antwoorden om een vrij mens te zijn. Hij had het belang van 'vergeven' inmiddels ervaren. Op een dag stond hij in gebed voor God en zei: "Ik vergeef iedereen die mij gekwetst heeft, pijn gedaan heeft, mij vernederd heeft, geslagen en geschopt heeft".
Toen zag Fahid dat er een grote poort openging en dat daar mensen uitkwamen die hij helemaal niet herkende. "Wie zijn al die mensen? Waar komen ze vandaan?" vroeg Fahid. Hij kreeg als antwoord: "Dat zijn de mensen die jij allemaal hebt opgesloten omdat jij haat en boosheid voor hen voelde. Nu zijn ze vrij omdat je ze vergeven hebt".
"Hier is nog een sleutel van de gevangenis beneden" kreeg hij door. Fahid ging naar beneden en draaide de sleutel om van een deur van een gevangenis. Hij deed de deur open en zag zichzelf in die gevangenis. "Maar wat doe ik in die gevangenis?" riep hij uit. "Je hebt jezelf al die jaren gevangen gehouden.
Nu mag je ook jezelf vrijlaten.."